The Pedagogy of Arnold Jacobs


Jacobs #4Arnold Jacobs was known as an excellent performer. In his long and illustrious performing and recording career with the Chicago Symphony Orchestra, with its brass quintet, and as a soloist, he touched millions of listeners over several generations. Others may have known of Mr. Jacobs chiefly through his theories on breathing and pulmonary function. To medical supply companies, professionals in medicine, and scholars alike, he was a gifted investigator and knowledgeable scientist. Despite these impressive credentials, it could be said that his greatest achievements have been through his teaching. With unparalleled success, and encompassing all types of wind instruments, Arnold Jacobs’ students have been some of the finest wind players in the world. Many attribute all or a large part of their success to Mr. Jacobs, a man many consider to have been the greatest brass teacher of all time.  “When David Brubeck’s ˜The Pedagogy of Arnold Jacobsâ” first came out, I was at Mr. Jacobs’ home. He was very impressed about it and had me read it on the spot. As usual, Mr. Jacobs was correct, it was an outstanding article that I eventually quoted half a dozen times in ˜Arnold Jacobs: Song and Wind”. David Brubeck did a fantastic job and this is a must-read for anyone interested in the teachings of Arnold Jacobs.” Brian Frederiksen

The Pedagogy of Arnold Jacobs, Part 1 of 5
Author’s note (1991)
IMG_6719It is impossible to capture the essence of such a powerful and influential teacher as Arnold Jacobs in print, let alone in the limited space available here. However, insight into the techniques and philosophies of this great teacher can prove a valuable complement to the precious few texts written by or about Mr. Jacobs. As with any teaching method, there is a danger of misinterpretation by those who would seek to superficially garner a nugget here and there without understanding the underlying principles and objectives. Perhaps that fear is what has kept the eloquent Mr. Jacobs from publishing a text of his own. Despite this risk, I feel that the tremendous value of this information, and its scarcity in print, justify this outline of his pedagogy. Read more…


The Pedagogy of Arnold Jacobs
, Part 2 of 5
Arnold Jacobs claims to play two tubas at once, and does. As he says, he Jacobs #2plays the tuba in his hands and the tuba in his head. Focusing the act of performance on the stimulus provided by the musical imagination is the key to the latter part of the famous Jacobs saying “Wind and Song.” To put it simply, he advocates that one sing a song in ones head while playing. “Make a statement!” he would admonish his class, “Don’t ask questions!” Stating that brass instruments are “stupid”, he relates that one can only get out of a brass instrument what one puts into it. Unlike a piano-which one could approach with the question “What note is this?” then touch that key and receive a discrete and definitive answer-a brass instrument is liable to give any number of pitches depending on the input of the performer. Read more…

The Pedagogy of Arnold Jacobs, Part 3 of 5
IMG_6717Another concern of Arnold Jacobs’ pedagogy is to rid the student of acute self-analysis and concern for machine activity (process) while playing. Instead, he prefers that students concentrate upon the musical message they wish to convey, or the desired sound of performance (product). Mr. Jacobs contends that the conscious, analytical faculties of the brain are meant to deal with the challenges of our external environment, or the world around us. While this rational though process is meant to help us deal with external factors, subconscious thought processes are meant to govern our internal processes, just as they regulate our heart and breathing twenty-four hours a day without conscious control. This subconscious is equally effective whether used in maintaining balance, speaking, driving, or playing the tuba. It is when students try to dictate function, rather than simply providing the proper stimulus to achieve the desired result, that they get into trouble. Read more…

The Pedagogy of Arnold Jacobs, Part 4 of 5
davidbrubeck.com Arnold Jacobs courtesy of windsongpress.comTo many wind instrumentalists the name Arnold Jacobs is synonymous with the study of breathing. From contact with his students and his student’s students, many have become intrigued by strange devices, marveled at interesting exercises, and thrilled to unusual concepts. Suddenly colleague’s torsos are expanding to voluminous widths as they hear “breathe to expand” just before they nuzzle their mouths into a breathing bag. Breathing tubes and open syllables abound as these disciples seek maximum suction with minimal friction. One is warned of various misuses of ones breathing apparatus, and told to become “tall and flabby”. One becomes acquainted with resting lung capacity and vacuum gauges only to wonder if perhaps the functional hasn’t overtaken the musical. Read more…

The Pedagogy of Arnold Jacobs, Part 5 of 5
While some believe that Mr. Jacobs advocates a full breath, that is not Jacobs #1precisely the case. He advocates a comfortable breath, or about eighty percent of ones vital capacity. Determining a person’s vital capacity, (or their lung volume in liters) can be done by measurement or by estimation based upon a person’s age, height, weight, and sex. After measuring this, Mr. Jacobs will then allow a person to fill to capacity and then play. They soon realize that this is a sensation that they are unaccustomed to, because they have been breathing regularly at a level which is nowhere near full capacity. Instead of focusing upon the high, middle, low, or even the yogi breath, Professor Jacobs turns to the scientific and the measurable. The point he argues is that it is important to suck in and blow out as much air as possible, and let the body worry about where it is going. Read more…

We are very excited about the first translation for davidbrubeck.com, and to announce that theIMG_3499 Polish translations to parts one though five of “The Pedagogy of Arnold Jacobs” are now available. These translations reflect the lasting importance of Jacobs’ concepts and teachings. Links to the Polish translation of the original article in English are found below.

The Polish translations of “The Pedagogy of Arnold Jacobs”:
Arnold Jacobs – Polish Translation – Part 1 of 5

Pedagogika Arnolda Jacobsa: Część 1 z 5.
Posted on February 3, 2009 by David Brubeck

Arnold Jacobs (1915 – 1998). ArtykuÅ‚ zostaÅ‚ napisany przez D.W. Brubecka u schyÅ‚ku życia profesora Jacobsa (przyp. tÅ‚umacza).

Od autora (1991)
Niemożliwe jest, aby uchwycić na piśmie kwintesencję talentu tak słynnego i wpływowego nauczyciela jakim jest Arnold Jacobs, nie mówiąc już o próbie przedstawienia jego postaci w ograniczonej formie dostępnej na tych stronach. Jednakże bardziej wnikliwe studium nad filozofią i metodą pedagogiczną tego wspaniałego nauczyciela może okazać się wartościowym uzupełnieniem tych kilku nielicznych zaledwie tekstów napisanych przez samego Arnolda Jacobsa, względnie też o nim. Podobnie jak w przypadku innych metod nauczania tak i w tym przypadku istnieje ryzyko błędnej interpretacji pedagogiki Jacobsa przez osoby, które starają się jedynie powierzchownie uszczknąć jej źdźbło tu i tam bez zrozumienia podstawowych zasad i celów. Być może tego rodzaju strach powstrzymuje i samego elokwentnego profesora Jacobsa od publikowania własnych tekstów. Pomimo ryzyka czuję, że niewspółmierna wartość tej informacji oraz jej niedosyt w dostępnych publikacjach uzasadniają poniższy zarys jego pedagogiki. Treść niniejszego opracowania wypływa z mojego uczestniczenia w dwóch oddzielnych kursach mistrzowskich pod kierunkiem Arnolda Jacobsa (pierwszym w południowej Florydzie, a drugim na Uniwersytecie Northwestern); z przeczytania niemalże całej dostępnej literatury na jego temat; ze studiowania przez trzy lata na Uniwersytecie Northwestern, gdzie Arnold Jacobs był etatowym a następnie emerytowanym pracownikiem naukowym; oraz z dyskusji o jego metodach nauczania z jego wieloma uczniami i innymi muzykami zarówno w Chicago jak i poza jego granicami. Niniejszy szkic dedykowany jest profesorowi Arnoldowi Jacobsowi.
Arnold Jacobs znany jest przede wszystkim jako doskonały muzyk. W jego wspaniałej i długiej karierze muzyka nagrywającego z Orkiestrą Symfoniczną Chicago, z jej kwintetem na instrumenty dęte oraz również jako solisty, miał on wielki wpływ na miliony wielopokoleniowych słuchaczy. Niektórzy znają profesora Jacobsa głównie dzięki jego teoriom na temat oddychania i czynności płuc. Firmy medyczne, specjaliści w zakresie medycyny jak i naukowcy postrzegają Jacobsa jako utalentowanego badacza i kompetentnego naukowca. Pomimo tych imponujących osiągnięć i zainteresowań naukowych można powiedzieć, że jego największym osiągnięciem jest jednak nauczanie. Z niezrównanym sukcesem, odnoszącym się do wszystkich rodzajów instrumentów dętych, studenci Arnolda Jacobsa są jednymi z najlepszych muzyków instrumentów dętych na świecie. Wielu z nich zawdzięcza swój sukces – lub jego bardziej znaczącą część –najprawdopodobniej profesorowi Jacobsowi, człowiekowi uważanemu za najlepszego nauczyciela instrumentów dętych blaszanych wszechczasów.
Chociaż Arnold Jacobs powszechnie znany jest głównie ze swojej wiedzy na temat oddychania, szybko podkreśla on jednak, że muzyka plasuje się u niego na pierwszym miejscu, na ostatnim i w ogóle już na zawsze. Często głośno wyciąga wnioski ze swoich doświadczeń w nauczaniu studentów z całego świata: „Brakuje im artyzmu!” Uważa bowiem, że kształcenie muzyka nie powinno zmierzać jedynie ku wyszkoleniu instrumentalisty, ale również ku wykształceniu wielkiego artysty. Bardzo często Arnold Jacobs tłumaczy studentom, że dźwięk powienien być dla nich medium, toteż zachęca ich do stania się muzykami o silnej dozie ekspresji i interpretacji lub aby stawali się wręcz „narratorami dźwięku”. Nakreślając swoim studentom cele doskonałości i wyobraźni twórczej oraz oferując im doskonałą parę swoich uszu, wyznacza im w ten sposób najwyższy możliwy standard. Ale być może sama istota muzycznego geniuszu Arnolda Jacobsa ukryta jest w drugiej części jego słynnej już frazy „Dmuchaj i nuć”, kiedy to w czasie grania studenci zachęcani są do nucenia melodii w swoich głowach w taki sposób w jaki chcieliby ją później sami usłyszeć.

Zamknij oczy i wyobraź sobie najpiÄ™kniejszy dźwiÄ™k tuby na Å›wiecie. OpisujÄ…c go, przychodzÄ… ci na myÅ›l takie sÅ‚owa jak „peÅ‚ny”, „ciepÅ‚y”, „gÅ‚Ä™boki” lub „krysztaÅ‚owy”. Teraz wyobraź sobie tego „najwspanialszego na Å›wiecie tubistÄ™” grajÄ…cego frazÄ™ muzycznÄ… znajdujÄ…cÄ… siÄ™ w tym momencie przed tobÄ… na pulpicie. Kontynuuj sÅ‚yszÄ…c wersjÄ™ tamtego gracza w momencie gdy ty sam jÄ… grasz, koncentrujÄ…c siÄ™ na jego wersji, a nie na swojej. I to jest wÅ‚aÅ›nie, w wielkim skrócie, to przekonanie Jacobsa, że myÅ›l muzyczna i ton powinny być bodźcem do grania, a metodologia i technika sÄ… jedynie ich produktem ubocznym, z koniecznoÅ›ci zresztÄ…. W ten sposób, po zapewnieniu doskonaÅ‚ego muzycznego bodźca idealnego wykonawcy, pozostaÅ‚e aspekty zagrania utworu same siÄ™ już wÅ‚aÅ›ciwie uÅ‚ożą.
ZalecajÄ…c, aby intencjom czÅ‚owieka przyÅ›wiecaÅ‚y jak najwyższe cele, Arnold Jacobs jednoczeÅ›nie nalega, aby nawyki tworzone byÅ‚y w oparciu o doskonaÅ‚ość. Te najwyższe cele ustanawiane sÄ… korzystajÄ…c wÅ‚aÅ›nie z naÅ›ladownictwa i twórczej wyobraźni doskonaÅ‚oÅ›ci. „Zagraj to tak, jakby to zagraÅ‚ sam Bud Herseth” staÅ‚o siÄ™ pospolitym już nakazem, który wydaje on studentom w klasie trÄ…bki. To natychmiast skÅ‚ania ich nie tylko do przywoÅ‚ania z pamiÄ™ci doskonaÅ‚ego przykÅ‚adu, ale również do przywoÅ‚ania go w wyobraźni i zastosowania w danym utworze muzycznym. WypeÅ‚niajÄ…c umysÅ‚ tym doskonaÅ‚ym przykÅ‚adem, nie majÄ… innego wyjÅ›cia jak tylko poprawić dźwiÄ™ki wydobywajÄ…ce siÄ™ z ich instrumentu. „Czy to jest już najlepiej jak możesz zagrać tÄ™ nutÄ™?” – szczerze pyta innego ucznia. Potem zmusza ich do udawania, że każda nuta warta jest sto dolarów i nakazuje im, aby już nigdy wiÄ™cej nie grali dziesiÄ™ciocentówek.

Zwracając uwagę na to, że najdoskonalszy jest sam środek długiego tonu u trębacza, Arnold Jacobs zachęca ucznia do wyobrażenia sobie, a następnie osiągnięcia tej doskonałości również i na początku tonu. Tak więc podkreśla on znaczenie samego dźwięku, a nie hałaśliwego ataku i sugeruje, że krótka nuta powinna być zaledwie plasterkiem wyciętym z samego środka długiego dźwięku. Nalegając, aby studenci przywiązywali szczególną uwagę muzyczną do nut na początku frazy muzycznej, profesor Jacobs oscyluje w kategoriach idealnego dźwięku i wyobrażonych celów, a nie pozycji języka lub jego funkcji. Zawsze ma na myśli kategorie jakości a nie długości dźwięku, starając się przeforsować pojęcie tworzenia doskonałości dźwięku w średnim rejestrze instrumentu i przenoszenie jej później również na pozostałe rejestry.
Wielu studentów Arnolda Jacobsa przytacza podobne historie spędzania całych lekcji na doprowadzaniu do perfekcji pojedynczej frazy muzycznej sugerując w ten sposób, że wykonawca musi zwracać uwagę na każdą nutę danej frazy, mając przed sobą jednocześnie cały jej obraz. Choć w zasadzie słuchacz sam wyczuwa kierunek frazy muzycznej, wykonawca musi jednak zagrać każdą nutę w taki sposób, aby ten kierunek sprecyzować. Profesor Jacobs, dzięki ustanowieniu tak wysokiego standardu, zwiększeniu oczekiwań studentów i pomaganiu im w koncentrowaniu się na bodźcu do celu we własnych mózgach, inspiruje ich tym samym do doskonalenia pracy mózgu nawet w sytuacji, gdy jedynie przeciętnie pracują usta. Po zastosowaniu metody Jacobsa, te dwa narządy powinny zadziałać równocześnie.
„Kiedy po raz pierwszy ukazaÅ‚a siÄ™ „Pedagogika Arnolda Jacobsa” Dawida Brubecka, byÅ‚em akurat w domu u pana Jacobsa. ByÅ‚ pod tak silnym wrażeniem tej lektury, że nakazaÅ‚ mi jÄ… z miejsca przeczytać. Jak zwykle, miaÅ‚ racjÄ™. To byÅ‚ znakomity artykuÅ‚, który cytowaÅ‚em przynajmniej z pół tuzina razy w „Arnold Jacobs: Nuć i dmuchaj”. Dawid Brubeck zrobiÅ‚ fantastycznÄ… robotÄ™. To jest obowiÄ…zkowa lektura dla każdego, kto interesuje siÄ™ metodykÄ… nauczania Arnolda Jacobsa.” Brian Frederiksen
Pierwotnie opublikowano w TUBA Journal, Jesień 1991, Vol. 19, No. 1.
Fotografia Arnolda Jacobsa zamieszczona została dzięki uprzejmości windsongpress.com
C. 1991 David William Brubeck . Wszelkie prawa zastrzeżone. davidbrubeck.com
PrzeÅ‚ożyÅ‚a z angielskiego – Anna Maria Ukleja

Arnold Jacobs – Polish Translation – Part 2 of 5
Arnold Jacobs – Polish Translation – Part 3 of 5
Arnold Jacobs – Polish Translation – Part 4 of 5
Arnold Jacobs – Polish Translation – Part 5 of 5

c. 2013-2014 David William Brubeck All Rights Reserved davidbrubeck.com

Images of Jacobs courtesy of Brian Frederiksen

Comments are closed.